Bir 90 dakika daha oynandı ve bitti. Ve bizler yine yeni yeniden yenilen taraf olduk, bundan önceki 5 hafta boyunca olduğu gibi.
Zaten takımın bu maçı düşünecek kafası yoktu hafta içi. Galatasaray maçından daha çok, "kim gelecek?" sorusu vardı kafalarda. A2 takımı hocasının takımı ne kadar motive ettiği ortada. Seçimleride ortada. Eleştirmem ki, eleştiremem. Neyi eleştireyim? Oda öylesine çıkmış maça zaten, bir amacı yok.
İyi oynadık, hakem hataları gibi bahaneler üretmeye gerek yok. Dün o takım o maçı kazanamaycaktı, şartlar ne olursa olsun. Biz 1 atsak onlar 2 atacak gibiydiler. Rahatlardaı, baskı yoktu üzerlerinde. Baskı yapacak bir taraftar yoktu. Sahteydi çoğu kesmi, helal olsun. Senelerdir beraber omuz omuza Orduspor'u izlediğin arkadaşların, karşı taraftaydı. Belki de "Ordu kümeye" diyenler içerisindeydi.
Fornezzi yoktu kalede. Net birşey duymadım ama sakatlığı yok sanırım, olay hocanın yabancı kontenjanı. Saçmalığın daniskası. Fornezzi'nin son haftalardaki düşüşünü görüyoruz amenna ama Fornezzi'nin en kötü hali, Fevzi'nin en iyi haliydi zaten. Bundan 2 yıl önce Antalyasporlu bir arkadaşla konuşurken nasıl bıraktınız Fevzi'yi demiştim, çok iyi bir kaleci olduğunu kastederek. Kendisi bana, Süper Lig kalecsini olmadığını söylemişti, katılmamıştım. Haklıydı da zamanla anladık. Direnen, pozisyonlar bulmaya çalışan, basan, pres yapan. En azından birşeyler yapmaya çalışan bir takım, öyle bir hatayla ancak öyle sabote edilebilirdi. Zaten gol atmaya mecalimiz olmayan bizler, golü yedikten sonra bırak yenmeyi, puan bile alamayacağımızı az biraz biliyorduk.
Rakip doludizgin gidiyordu. Bilmem kaç maçtır deplasmanda gol yemiyor, Fenerbahçe ve Trabzonspor gibi rakibi olacak takımların her birine 3 gol atarak çıkıyordu karşımıza. Kolay pozisyon vermiyorlar, boş buluncada atıyorlardı. Yukarıda bahsettim ya, tempolu başladık. Galatasaray bizi daha çok kendi yer alanında karşılamayı tercih etti. Ama biz beceriksizdik onlar değildi. Tek başına Culio'nun yaratıcılığıyla birşeyler olsun istedik, e olmadı haliyle. Bir kontraylada golü yedik, Fevzi'nin ikramıyla.
Riberio ilk 11 başladı bu maça, merak ediyorduk kendinisi zaten. Hiçbir artık özelliği olmayan bir isim görünümündeydi. Çabuk mu yargılıyoruz bilemedim. Golü bulan Galatasaray bunun moraliyle hemen farkı açmak istedi ama özellikle golden sonraki pozisyonda Kazım'ın poziyonunda çok ah etmiştir Galatasaray taraftarı. Sonraki dakikalarda bir pozisyonda verilmeyen bir golümüz mevcut. Tartışılır. Topun çıkmadığı kesinde, kaleci Muslera düdük çaldığı için topa müdahale etti, etmedi falan filan. Ruhunu kaybetmiş takımımız 2. yarıda bir gol daha yedi ve sahadan 2:0 yenik ayrıldı. Galatasaray 2 haftada Karadeniz'den 6 puanla İstanbul'a dönerken, bize kalan yine hüzün oldu.
Zaten takımın bu maçı düşünecek kafası yoktu hafta içi. Galatasaray maçından daha çok, "kim gelecek?" sorusu vardı kafalarda. A2 takımı hocasının takımı ne kadar motive ettiği ortada. Seçimleride ortada. Eleştirmem ki, eleştiremem. Neyi eleştireyim? Oda öylesine çıkmış maça zaten, bir amacı yok.
İyi oynadık, hakem hataları gibi bahaneler üretmeye gerek yok. Dün o takım o maçı kazanamaycaktı, şartlar ne olursa olsun. Biz 1 atsak onlar 2 atacak gibiydiler. Rahatlardaı, baskı yoktu üzerlerinde. Baskı yapacak bir taraftar yoktu. Sahteydi çoğu kesmi, helal olsun. Senelerdir beraber omuz omuza Orduspor'u izlediğin arkadaşların, karşı taraftaydı. Belki de "Ordu kümeye" diyenler içerisindeydi.
Fornezzi yoktu kalede. Net birşey duymadım ama sakatlığı yok sanırım, olay hocanın yabancı kontenjanı. Saçmalığın daniskası. Fornezzi'nin son haftalardaki düşüşünü görüyoruz amenna ama Fornezzi'nin en kötü hali, Fevzi'nin en iyi haliydi zaten. Bundan 2 yıl önce Antalyasporlu bir arkadaşla konuşurken nasıl bıraktınız Fevzi'yi demiştim, çok iyi bir kaleci olduğunu kastederek. Kendisi bana, Süper Lig kalecsini olmadığını söylemişti, katılmamıştım. Haklıydı da zamanla anladık. Direnen, pozisyonlar bulmaya çalışan, basan, pres yapan. En azından birşeyler yapmaya çalışan bir takım, öyle bir hatayla ancak öyle sabote edilebilirdi. Zaten gol atmaya mecalimiz olmayan bizler, golü yedikten sonra bırak yenmeyi, puan bile alamayacağımızı az biraz biliyorduk.
Rakip doludizgin gidiyordu. Bilmem kaç maçtır deplasmanda gol yemiyor, Fenerbahçe ve Trabzonspor gibi rakibi olacak takımların her birine 3 gol atarak çıkıyordu karşımıza. Kolay pozisyon vermiyorlar, boş buluncada atıyorlardı. Yukarıda bahsettim ya, tempolu başladık. Galatasaray bizi daha çok kendi yer alanında karşılamayı tercih etti. Ama biz beceriksizdik onlar değildi. Tek başına Culio'nun yaratıcılığıyla birşeyler olsun istedik, e olmadı haliyle. Bir kontraylada golü yedik, Fevzi'nin ikramıyla.
Riberio ilk 11 başladı bu maça, merak ediyorduk kendinisi zaten. Hiçbir artık özelliği olmayan bir isim görünümündeydi. Çabuk mu yargılıyoruz bilemedim. Golü bulan Galatasaray bunun moraliyle hemen farkı açmak istedi ama özellikle golden sonraki pozisyonda Kazım'ın poziyonunda çok ah etmiştir Galatasaray taraftarı. Sonraki dakikalarda bir pozisyonda verilmeyen bir golümüz mevcut. Tartışılır. Topun çıkmadığı kesinde, kaleci Muslera düdük çaldığı için topa müdahale etti, etmedi falan filan. Ruhunu kaybetmiş takımımız 2. yarıda bir gol daha yedi ve sahadan 2:0 yenik ayrıldı. Galatasaray 2 haftada Karadeniz'den 6 puanla İstanbul'a dönerken, bize kalan yine hüzün oldu.
Tebrikler güzel yazı.
YanıtlaSilMacda ordulu olup galatasarayi destekleyen herkes , haindir ! Bu kdar net soyluyrm , besiktas ve fenerde gelicek malesef yine aynisi olcak ayni seylerde onlar icin gecerli ayrica ordu kümeye die bağıran nese, bide stancu fatih Tekke'de 10 kat daha kötü bı oyuncu , bank asyada yeri yok
YanıtlaSil